Εδώ παρουσιάζω ένα από τα πεδάι που ανήκουν στην 'κλειστή' σφαίρα του ενδιαφεροντός μου , που δεν ανήκει ουσιατικά στον κινηματογράφο, αλλά συνδιαλέγεται με τις δυνατότητες αλληπεπίδρασης που δημιουργούν νέα μορφώματα οπτικοακουστικής έκφρασης ...
Η ενότητα "Τέχνη-Επιστήμη-Τεχνολογία" διερευνά και αμφισβητεί τις σχέσεις μεταξύ αυτών των πεδίων. Διερευνά τις συνδέσεις μεταξύ της χρυσής τομής, της σειράς Fibonacci, των κυτταρικών αυτομάτων, της γεωμετρίας fractal, της κβαντομηχανικής, των αλγορίθμων και των επιπτώσεών τους στην τέχνη, την αρχιτεκτονική, τις επιδόσεις και τη μουσική. Επιπλέον, εξετάζει τις διακρίσεις μεταξύ επιστημονικών και καλλιτεχνικών πρακτικών και διερευνά τις διάφορες πιθανές σχέσεις μεταξύ τέχνης και επιστημονικής έρευνας.
"Οι τέχνες και οι επιστήμες είναι δύο μεγάλες κινητήριες δυνάμεις του πολιτισμού: πηγές δημιουργικότητας, χώροι προσδοκιών και δείκτες συνολικής ταυτότητας. Πριν από την Αναγέννηση, ήταν ενωμένες. Η επιστήμη ονομαζόταν φυσική φιλοσοφία. Οι φιλόσοφοι ήταν τόσο πιθανό να κάνουν εικασίες για την τέχνη και την επιστήμη όσο και για τη θρησκεία και την αλήθεια. Ομοίως, στις φυλετικές κοινωνίες ο φιλόσοφος, ο σαμάνος και ο καλλιτέχνης ήταν πιθανό να είναι το ίδιο πρόσωπο. Οι εικαστικές και παραστατικές τέχνες ήταν ενσωματωμένες στον ιστό των τελετουργιών και της καθημερινής ζωής. Ο καλλιτέχνης που τραγουδούσε ιστορίες ή σκάλιζε τελετουργικά αντικείμενα ήταν πιθανότατα το πρόσωπο που ήταν ιδιαίτερα παρατηρητικός και σοφός σχετικά με τους τρόπους του ουρανού, του καιρού, των ζώων, των φυτών, της γης, της ζωής και του θανάτου". (Wilshon S., 2002)
Wilson, S. (2002). Information arts: intersections of art, science, and technology. MIT press.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου